فیلم‌های فجر | «جنگل پرتقال»؛ با سرنوشت و آبروی دیگران چه می‌کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۳۸۹۶۸
گروه زندگی: بگذارید همین ابتدا مسأله‌ای را روشن کنیم. ما در گروه «زندگی» قرار نیست پا در کفش منتقدان سینما کنیم و نقد فنی انجام بدهیم. بلکه می‌خواهیم از دریچهٔ زندگی و کلیدواژه‌هایی که در سبک زندگی و حال خوب، برایمان حیاتی است، فیلم‌ها را بررسی کنیم و نهایتاً ببینیم فیلم‌های امسال تا چه حد هم‌جهت با ارزش‌ها و سبک زندگی ایرانی اسلامی هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پیش خودمان فکر کردیم شاید همراهان عزیزمان در گروه زندگی دوست داشته باشند آثار سینمایی جشنواره فجر را از نگاه زندگی بررسی کنند و بعضی از آنها را برای تماشا در اکران عمومی انتخاب کنند.
ضمناً ما تا همان حدی قصه را باز می‌کنیم که عوامل فیلم در نشست خبری دربارهٔ قصه گفته‌اند. تلاش‌مان این است نکات را طوری بررسی کنیم که ماجرای فیلم لو نرود.
با این توضیحات اجازه بدهید به سراغ دومین فیلم جشنواره برویم: «جنگل پرتقال».
محور اصلی «جنگل پرتقال»
همان ابتدای فیلم می‌فهمیم با شخصیتی «نَرو» و «دعوایی» مواجهیم که اصطلاحاً دنبال شر می‌گردد. او از دانش‌آموز و کارمند دانشگاه گرفته تا پدرش، با همه دعوا دارد. شاید حتی مخاطبی که از دعوا و درگیری بیزار است، با دیدن رفتارهای سهراب (علی)، عصبی هم بشود و احیاناً زیر لب ناسزایی هم به او بدهد!
فیلم دو موضوع اصلی را دنبال می‌کند؛ در وهلهٔ اول می‌خواهد بگوید در سنی، انسان دچار چالش‌های جدی تفکر و شخصیت می‌شود و فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر می‌گذارد تا به یک متانت و آرامشی برسد و شخصیتش شاکلهٔ اصلی خود را پیدا کند. این فراز و نشیب‌ها باید با مدیریت و آموزش، کنترل شود تا آسیبی به فرد یا اطرافیانش نرسد.
در وهلهٔ دوم بحث تغییر نسل‌ها، گسست نسل‌ها و لزوم گفت‌وگوی نسل‌های مختلف با هم است. تغییر نسل‌ها و ایجاد فاصله بین نسل‌های مختلف ناگریز است، اما چاره‌اش چیست؟ گفت‌وگو. باید با نسل‌های قبل و بعد از خودمان حرف بزنیم و حرف‌هایشان را بشنویم. تنها این گفت و شنود است که به ایجاد درک متقابل کمک می‌کند، باعث انتقال تجربه می‌شود، بین‌مان صمیمیت و همبستگی ایجاد می‌کند و جلوی آسیب‌های ناشی از ناآگاهی و بی‌تجربگی را می‌گیرد.
آموزش به نوجوان، اوجب واجبات!
رسول صدرعاملی، تهیه‌کنندهٔ «جنگل پرتقال» در نشست خبری فیلمش گفت: «می‌خواستم بگویم مهمترین اتفاقات زندگی آدمی در سنین ۱۰ تا ۱۵-۱۶سالگی رقم می‌خورد و ما باید این بازهٔ سنی را دریابیم.». حرف درستی است. این سنین حساس بلوغ و دورهٔ نوجوانی که فرد به اکتشافات اجتماعی دست می‌زند و ممکن است پر از اتفاق و حادثه باشد، باید به دستان مهربان خانواده‌ای آگاه و همدل مدیریت شود. اما چگونه؟
اول از همه باید مهارت‌های ارتباط با جنس مخالف به نوجوان آموزش داده شود تا او در تعاملاتش با دیگران آسیب نبیند. در فیلم هم شخصیت‌های اصلی به آموزش ندیدن‌شان حین ورود به دانشگاه اشاره می‌کنند. اما راه‌حلش را اختلاط قبل از دانشگاه نام می‌برند، که این هم اشتباه دیگری است.
آنچه مسلم است قواعدی که دین و فرهنگ ما برای ارتباط با نامحرم قرار داده، از تمام این آسیب‌ها جلوگیری می‌کند. خوب است این قواعد را به مثابه چارچوب‌های فردی فرزندمان برای تعاملاتش جا بیندازیم تا او را از آسیب‌های احتمالی بعدی در امان نگه داریم. در آن صورت دیگر مانند آنچه در فیلم می‌بینیم، کار به مهمانی‌های مختلط، مصرف مواد مخدر و... نمی‌رسد.
آبرو؛ جامی که حق نداریم بریزیم
«جنگل پرتقال» درباره‌ی مسأله‌ی انتشار فیلم و صوت خصوصی دیگران به مخاطب هشدار می‌دهد و اثر این کار غیراخلاقی را بر زندگی آنها به تصویر می‌کشد. مهم است که به فرزندمان آموزش دهیم از فضای مجازی، درست و سالم استفاده کند و برای حفظ امنیت و آبروی خودش و دیگران، اطلاعات و مسائل خصوصی را در این فضا نشر ندهد.
او باید بداند آبروی دوستان و اطرافیان ما، امانتی گرانبها و جبران‌نشدنی در دستان ماست. خصوصاً اگر کسی به ما اعتماد کرده باشد و حرف دلش یا رازی را با ما در میان گذاشته باشد. از قبل به فرزندمان بیاموزیم که در چنین شرایطی، با بزرگترهای قابل‌اعتماد مشورت کنند؛ نه دوستان کم‌سن و سال و بی‌تجربه‌ای که ممکن است با رفتاری غلط، آبروی دیگران را بریزند و زندگی و آینده‌ی آنها را خراب کنند.
حرف‌های قشنگ، اعمال وحشتناک
صدرعاملی در نشست خبری حرف جالب دیگری هم داشت: «اگر می‌نویسم «زن، زندگی، آزادی»، حواسمان به خودمان هم باشد. قبل از اینکه حرف بزنیم، خودمان را اصلاح کنیم. همه چیز از اصلاح خودمان شروع می‌شود.». بعضی حرف‌ها را باید با آب‌طلا نوشت! مگر غیر از این است که اصلاح جامعه از اصلاح فرد فرد ما شروع می‌شود؟
در فیلم کسی که در صفحهٔ مجازی‌اش مدام از حقوق زنان و از مذمت آزار جنسی زنان می‌نویسد، خودش در این زمینه متهم است. این تناقض بین ادعا و عمل، را در عالم واقعی هم می‌بینیم. اخیراً یکی از افرادی که مدام ژست حقوق زنان می‌گرفت، به جرم چندین مورد تجاوز جنسی اعدام شد.
بنابراین اینکه بعضی افراد دربارهٔ حقوق زنان حرف بزنند، خودش ظلم و خیانت در حق زنان است!
ظرافتی به نام رعایت حق‌الناس
در جایی از فیلم به نوعی دیگر، لزوم مراعات حق دیگران و اثر کارهایمان را بر زندگی دیگران می‌بینیم. این بار این مسأله در آپارتمان‌سازی نمود پیدا می‌کند! حق‌الناسی که دیگر عادی شده و خیلی‌ها به آن فکر هم نمی‌کند.
می‌بینیم که همسایه‌ای با ساختن آپارتمان، دید خانهٔ پشتی را به دریا مسدود کرده و کار و کاسبی او را به هم ریخته است. خراب کردن دید و منظرهٔ خانهٔ پشتی، ضایع کردن حق‌الناس محسوب می‌شود؛ و نتیجهٔ آن که کساد شدن کاسبی آنهاست، حق‌الناسی دیگر.
تازه اگر بخواهیم جلوتر هم برویم، ایجاد درگیری بین آن خانواده به خاطر مسائل مالی باز هم می‌تواند حق‌الناس دیگری باشد که وبال گردن صاحب آپارتمان خواهد شد.
یک سنت جذاب و دل‌خنک‌کن!
همان ابتدای فیلم می‌بینیم بعد از سختگیری معلم سر کلاس، دانش‌آموزی او را با جمله‌ای تخریب می‌کند. البته معلم هم از خجالتش درمی‌آید و از کلاس اخراجش می‌کند. کمی که در جریان قصه پیش می‌رویم، می‌بینیم همان معلم، عادت داشته سر کلاس، یکی از اساتیدش را ضایع کند.
این همان قاعدهٔ «از هر دست بدهی، از همان دست می‌گیری!» است که اگر آدم درستی باشیم می‌تواند باعث امیدواری‌مان باشد و خدای ناکرده اگر جنس‌مان مثل این معلم، جلب باشد، طبیعتاً باید نگران آینده باشیم!
حال خوب قصه
در جایی از فیلم کارمند دانشگاه که متوجه مشکل و گرفتاری فرد می‌شود، سعی می‌کند راه‌حلی جلوی پای او بگذارد تا کارش راه بیفتد. این کمک به ارباب رجوع و همدلی با او ارزشمند، شایستهٔ تقدیر و باعث حال خوب است.
پرداختن به طبیعت زیبای مناطق شمالی کشور باعث ایجاد لذت بصری در بیننده می‌شود. صحبت کردن شخصیت‌های فیلم به لهجه‌های دیگر دلچسب و نمودی از هویت ملی ماست.
صحنهٔ انتهایی فیلم، به مخاطب القا می‌کند که به خاطر برخوردن به یک مانع، عقب ننشیند و راهش را تغییر ندهد. بلکه سعی کند مانع را از سر راه بردارد؛ مفهومی که به نظر می‌رسد برای نوجوانان و جوانان امروز بسیاری حیاتی و راهگشا است.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: فیلم جنگل پرتقال رسول صدرعاملی گسست نسل ها جنگل پرتقال نسل ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۳۸۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ورود ترجمه «آن روی دیگران» به کتابفروشی‌ها
به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «آن روی دیگران» نوشته کئوتر ادیمی به تازگی با ترجمه آذر نورانی توسط نشر نیستان منتشر و روانه بازار نشر شده است. این کتاب روایتی از الجزایر معاصر است که بحران‌های اجتماعی و فرهنگی بسیاری را از سر گذرانده است.
کوثر عظیمی (کئوتر ادیمی) نویسنده معاصر الجزایری‌الاصل، در اولین داستانش از زندگی خانواده‌ای صحبت می‌کند که انگار فقط در سختی‌ها و تلخی‌های روزمرگی‌هایشان با هم شریک‌اند. در داستان پیش رو، هر شخصیت فرصت دارد بخشی از دغدغه‌هایش را برای خواننده بازگو و او را با خلوت خود همراه کند. تلاقی رخدادها و چندصدایی روایت‌ها از جذابیت‌های اصلی این رمان است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«… بابا ما را ول نکرده است. قرار است برگردد. برمی‌گردد. مامان می‌داند. برای همین جلوی پنجره منتظر می‌نشیند و دستش را در موهایم می‌کند. او برمی‌گردد و من دیگر موهای سفید نخواهم داشت. موهای سفید نبود باباست. آنها روزهای بدون بابا هستند. همین‌که برگردد، موهای سفید هم می‌روند.»
این‌کتاب با ۷۲ صفحه و قیمت ۸۵ هزار تومان عرضه شده است.
کد خبر 6090717
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است